26 april

Voor de zoveelste keer word ik wakker van een klein dutje in de bus. Echt veel geslapen heb ik volgens mij niet. De rit naar de jungle stad was allesbehalve een rechte asfaltweg. In de vroege ochtend hebben we veel stops en al snel zijn de drie blanke toeristen nog de enige in de bus. We komen later aan dan gepland en de taxi wacht al op me. Het is een hete, maar ook benauwde ochtend en als ik eindelijk mijn backpack uit de bus krijg loop ik naar het taxibusje waar twee Duitse stellen al op mij wachten. Onderweg maak ik al even kort kennis met de groep waar ik de komende 4 dagen mee op zal trekken. Al snel arriveren we bij de rivier waar onze gids ons verwelkomt. We stappen op een klein motorbootje met gelukkig een dak voor wat schaduw. Het transport naar ons verblijf zet zich voort op een brede rivier omringd door groen, groen en groen. Onderweg stoppen we op een schijnbaar willekeurige plek om de zoon van de kapitein af te zetten bij zijn school. Niet veel later arriveren we bij onze steiger. We lopen door een tuin vol fruitbomen en zodoende kunnen we meteen een banaan plukken. We zien een hele mooie nachtvlinder op een plant zitten en even verderop vliegt een kolibrie rondom een paar grote bloemen. Onze hutten zijn goed afgeschermd voor muggen en ander ongedierte en erg ruim met een eigen badkamer. Op deze plek hebben we de ochtend door te komen, vanmiddag is er pas een programma. Met wat lezen en de omgeving verkennen lukt het mij aardig om de tijd te doden. Dan is het eindelijk tijd voor een goede lunch en niet veel later hoppen we op de boot om naar monkey Island te gaan. Onze gids houdt graag het tempo erin naar de plek waar hij denkt apen te spotten. Wij genieten echter van elke plant, boom, spinnenweb en vlinder die we onderweg zien. Één van de Duitse jongens is een bioloog wat het erg leuk maakt om met hem te spotten. Hij weet erg veel maar kan ook leuk meedenken met de vragen waar geen antwoord op hebben. Het is een coole eerste jungle ervaring. Maar zelfs met een stuk banaan in onze hand en apengeluiden lukt het niet om apen te vinden.

Op de terugweg proberen we nog kaaimannen te spotten. Langs de waterkant zien we echter vooral diverse kleine vogels en helaas een hoop afval. Uiteindelijk zien we dan toch ook twee kaaimannen onderweg. Terug bij de Lodge hebben we even de tijd voordat we te voet op een avondsafari gaan. In het donker in de jungle voelt wel een beetje creepy, zeker omdat we juist nu allerlei nare beesten kunnen spotten. Na lang zoeken ontdekt de gids een vogelspin van 20cm groot. Deze zitten veelal op boomstammen dus zijn dan goed zichtbaar en voelen wij ons veilig op het pad. De lange harige poten maken het een indrukwekkend diertje maar geen gewenste gast in de slaapkamer. Als we verder lopen zien we al snel een inimini schorpioentje. Hij gloeit op in het UV licht waardoor de gids hem weet te vinden. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit diertje van nog geen 2cm giftig genoeg is om mij pijn te doen. Wel een naar idee dat ze zo klein zijn dat ze echt ongezien ergens dichtbij je kunnen zijn, zoals zich verstoppen in mijn warme schoenen vannacht. We draaien om zodat we dezelfde weg terug lopen. Hoog in de bomen beweegt zich iets dat wel eens een aap kan zijn. Marcos, onze gids, laat een plaatje van een soort beertje zien wat we dus blijkbaar hebben ontdekt. We lopen door verder en bereiken bijna de Lodge. Plots schijnt Marcos met zijn zaklamp opzij en daar, vlak naast het pad, hangt een boa aan een plant. De slingervormige mintgroene slang is zo'n 1,5m lang en best dik. Hij blijft stokstijf hangen als wij hem observeren en zo kunnen we aardig dichtbij komen. Wat een machtig beest en voor mij minder eng of creepy dan de andere spots van vanavond. Dan zie ik ineens een grote kikker op de grond, die ook stokstijf blijft zitten. Waarschijnlijk was de slang op deze jongen aan het jagen toen wij om de hoek kwamen kijken. We genieten nog even van de toffe ontdekking en dan is het tijd voor diner. Het is mij ook duidelijk geworden dat al deze dieren niet zomaar ergens rondlopen of mensen opzoeken, wat een enorme geruststelling is om vanavond naar mijn kamer te lopen en mijn bed in te duiken. Ondanks de jungle geluiden, voornamelijk cicades, slaap ik die nacht als een roos.

27 april

Rond 6 uur word ik uitgerust wakker. Ik neem een verfrissende douche, hijs me met het klamme weer in mijn kleren en schuif aan bij het ontbijt. Traditioneel bestaat deze uit witbrood met jam en boter, waardoor ik daarna nog even een greep doe naar mijn reserve voorraad eten. Dan vertrekken we met de boot naar het Tambopata Nationaal Park. Daar aangekomen moeten we van de gids heel even een mondkapje op bij de inschrijving, wat waanzin lijkt gezien de warmte en de weinige mensen. Gelukkig is het een show van drie minuten en kunnen we de bijna doordrenkte mondkapjes weer afdoen en het zweet weer van ons hoofd laten druipen.

Als we het park inlopen zien we hoog in de bomen wat rode apen lopen. Het is moeilijk om ze goed te spotten, ondanks dat dit de grootste apen in het land zijn. Een stuk verderop horen we veel meer geritsel in de bomen, en als we stilstaan worden we getrakteerd op een show van zo'n tien doodshoofdaapjes. Sommigen plukken de vruchten uit de bomen, anderen zijn druk met elkaar aan het stoeien en nog eentje ontfermt zich over haar baby aapje. De speelse aapjes zijn hier gelukkig niet zo brutaal dat je van je spullen beroven. Toch is het duidelijk dat ook hier in de jungle ze erg actief en weinig schuw zijn. We genieten van de apenshow en lopen daarna weer rustig verder. Een poging om een vogelspin (tarantula) uit haar hol te lokken om een foto te maken lukt naar half; de grote spin schiet uit haar hol maar schiet er ook net zo snel weer in terug. We komen langs allerlei bijzonder bomen. Enorme bomen met wortels die zich golvend over de grond verspreiden. Bomen waar de stam nooit de grond raakt maar de wortels als pootjes vanuit de grond de stam dragen. Marcos vertelt ons dat deze bomen daadwerkelijk zich blijven verplaatsen met hun pootjes. Dan heb je nog de parasiet bomen die zich om de boom draaien en uiteindelijk ten koste van die boom overleven. Diverse bomen zijn hier dan weer op ingericht door doornen op de stam te hebben, of regelmatig hun schors los te laten en een nieuwe te groeien. Bijzonder dat ook onder de bomen hier een voedselketen actief lijkt te zijn.

Dan horen we enorm gebrul, alsof er leeuwen, beren of hard boerende bierzuipers in het park zijn. Geen van die theorieën blijft overeind als we in de hoge bomen de rode apen weer zien. Met de verrekijker wordt duidelijk dat het de rode apen zijn die hier van zich laten horen. Ze zijn nu goed zichtbaar met de verrekijker maar nog veel beter te vinden door het enorme gebrul. Het is een hele groep met grote en kleine apen. Het indrukwekkende gebrul maakt het moeilijk om weer afscheid te nemen om verder te lopen. Maar er zijn nog meer dieren die op ons wachten. Al snel arriveren we bij een smal riviertje waar we op een roeiboot stappen. We varen richting het grote meer en langs de kant zien we een schildpad op een boomstam zitten. Het meer is enorm groot en omringd door niets dan hele lagen bomen. Het lijkt op New York maar dan voor het dierenrijk. Aan de rand van het meer spotten we kleine en grote reigers, schildpadden met kleurrijke vlinders op hun rug en neus, kaaimannen in het water en grote lompe vogels die Stinky Birds heten. Als we weer ergens aanmeren zijn we bij onze Lodge in het park aangekomen. Er hangt een bijzondere langwerpige spin in de bomen voor de Lodge en in mijn kamer spot ik mijn eerste kakkerlak. Bij de Lodge eten we de lunch die Marcos heeft meegenomen. Het is rijst met sojablokjes, ingepakt in bananenblad zodat het warm en geconserveerd blijft. Na een goede lunch hebben we weer een hoop vrije tijd. Ik loop wat door de jungle naar de volgende Lodge. Helaas kom ik geen dieren tegen onderweg. Dus ga ik maar mijn reisverslag bijwerken met uitzicht op het rustgevende meer.

Tegen het eind van de middag gaan we weer met de boot het meer op. We spotten veel verschillende watervogels, sommige met camouflerende tijgerveren en andere met opvallende citroenwitte kleur en aquarel blauwe accenten. Ook zien we weer een paar kaaimannen. De kleine krokodilletjes vind ik niet heel bijzonder meer, maar Marcos is er gek op. Midden op het meer drijft een Kaaiman van wel 3 meter maar als we iets dichterbij willen komen gaat hij onder om niet meer boven te komen. We varen door naar een gebied waar veel groene papegaaien krijsen. Ze spotten blijft erg moeilijk als ze zich niet bewegen. Ook zien we hier enkele spechten. Dan is het tijd om te vissen. Met enkel een lijntje, haak en aas weet Marcos een piranha te vangen. Het visje is even groot als mijn handpalm en heeft vlijmscherpe tanden. "That's our dinner" zegt Marcos. Ook wij doen een poging maar geen van ons weet het diner te verrijken met meer vis. Inmiddels is het donker dus tijd om terug te varen. We steken geruisloos het meer over met de prachtige sterrenhemel boven ons. Het is prachtig maar lastig om echt alleen maar te genieten met de muggen, onheilspellende jungle en geen zicht op de bestemming. Als we dichter bij de kant komen hoor ik ineens een hoop gebonk in de boot. Een vis is in de boot gesprongen maar ik heb geen lamp om hem te zien. Het idee van een piranha bij mijn blote voeten is niet erg prettig dus ik probeer de vis te lokaliseren. Als iemand anders met de lamp schijnt blijkt het in ieder geval geen piranha te zijn. "Another fish for dinner" zegt Marcos. We varen verder en gaan door een begroeid stukje om een eiland heen. Er fladdert een maffe vogel tussen de takken en één van de Duitse meisjes wordt helemaal gek van angst. Als we het horror plekje weer uitvaren keert de rust terug en leggen er al snel bij onze steiger aan. Ik neem nog even een verfrissende douche terwijl ik een nog grotere kakkerlak zie wegschieten. Achja in deze jungle is een kakkerlak een dier wat ik kan tolereren in mijn hut. Als ik terugkom is het eten klaar. Tot mijn teleurstelling is er helemaal geen vis, laat staan zelf gevangen vis. Als enige keer in deze en vorige tour zit er een toetje bij. Maar de chocolademouse, die nooit mijn favoriet is geweest, heeft na Corsica een hele nare nasmaak gekregen bij mij. Dus deze ene keer ben ik het die een deel van mijn maaltijd deel met mijn reisgenoten in plaats van dat ik hun bord leeg eet. Na het eten is het alweer snel tijd om te slapen, morgen weer vroeg op!

28 april

Ik word wakker van mijn wekker en merk dat ik ondanks de benauwdheid en cicades weer heerlijk geslapen heb. Dan zie ik dat één van de gordijnen volledig open is, terwijl ik zeker weet dat ik hem gisteren heb gesloten. Het gordijn schuift te stroef om de wind als verklaring te hebben, en de kakkerlak was niet groot genoeg om dit te doen. Maar wie of wat dan wel? Mijn deur was en is dicht maar niet op slot. Hebben de apen vannacht dan toch mijn gordijn opzij geschoven zodat zij vanaf de boom ook aapjes konden kijken? Ach ja, tijd om op pad te gaan. We stappen om 5.30 uur in de boot en gaan het meer weer op. Deze keer met een duidelijk doel voor ogen. We roeien direct naar de andere kant toe en daar vinden we twee grote otters. De beesten zijn zo groot als zeeleeuwen en zijn vis aan het vangen. We kunnen ze een tijdje volgen en daarna even genieten als ze de vis al krakend opeten aan de waterkant. Na 20 minuten genieten venorme beesten gaan we weer terug voor een ontbijt. Naast de witte boterhammen liggen er ook dikke, zelfgemaakte bananenpannekoeken op de borden. En oh wat smaken die heerlijk! Gelukkig blijven er op de andere tafels ook nog pannenkoeken over waardoor ik voor het eerst met het ontbijt mijn buikje goed rond eet. Daarna maken we ons op voor een toer naar de uitkijktoren. Maar niet voordat één van de Duitse jongens ons attendeert op apen in de bossen dichtbij. Als we de bossen inlopen staan we inderdaad al snel oog in oog met een capucijnenaap. In totaal zijn er 3 of 4 apen maar deze ene zit heel dichtbij op een tak en kijkt net zo gebiologeerd naar ons als wij naar hem. Na een tijdje genieten van deze ontmoeting gaan we dan toch echt weer het meer op naar de uitkijktoren. De toren is zo'n 10 meter hoog en geeft een mooi beeld van de omgeving waar veel dieren hier leven. Hoog in de bomen vol takken, boomkruinen en lianen is er volop mogelijkheid om te leven, bewegen en verstoppen. En dat laatste lukt de dieren goed want we spotten hier totaal geen dieren. Marcos geeft aan dat hij nog wel een tweede plek weet om bijvoorbeeld de luiaard te spotten. Dus we gaan weer het meer op en varen naar de andere kant. Daar komen we zowaar weer de grote otters tegen, deze keer met twee kleintjes erbij! Die kleintjes worden goed in de gaten gehouden en we blijven op een afstandje genieten van de familie. Dan is het tijd om terug te gaan voor lunch. Een goede warme maaltijd zorgt ervoor dat we weer met gevulde buikjes terug naar onze eerste Lodge kunnen. Dus weer het meer op en naar het kleine riviertje. We komen weer veel vogels tegen waaronder ijsvogels en voornamelijk reigers. Hoog in de lucht vliegen er veel gieren, of beter gezegd zweven. Zonder vleugelslag zweven ze met hun wijde vleugels hoog boven de bomen. Het is een prachtig en rustgevend beeld. Als we de rivier weer opgaan zien we wat kleine kaaimannen, die we bijna aanvaren omdat Marcos zo graag dichtbij ze komt. Ik krijg inmiddels een beetje plaatsvervangende schaamte voor de manier waarop de gidsen hier de rust van die beesten verstoren. Als we de boot uitstappen is er een klein tentje waar we een ijsje kunnen halen. Die verkoeling is zeer welkom! Onderweg terug zien we nog heel even de rode apen. Dan stappen we in onze grote boot naar de Lodge toe en vraag ik me af waar die tweede uitkijktoren dan had moeten zijn.

Terug bij de Lodge lopen we door de tuin en hangt er zowaar een luiaard aan een palmboom. Zou Marcos dit hebben geweten of is het puur toeval? Het guitige kleine beestje lijkt heel ongemakkelijk te hangen maar straalt alle rust en luiheid uit. Hij lijkt heel rustig om zich heen, sluit vaak zijn ogen en heeft altijd een heerlijke glimlach op zijn gezicht. Wat een bijzonder en vreemd diertje! Terug in mijn Lodge is het tijd voor een douche. Een klein kikkertje springt in de douchebak rond, maar als ik even niet kijk is hij plotseling verdwenen. Geen idee waar hij kan zijn gebleven, maar hij heeft duidelijk gemaakt dat het nu mijn beurt is. Na de heerlijke verfrissing kleed ik me aan om te dineren. Ik zie nog een spinnetje rond de pot lopen en zowaar weer een kakkerlak in mijn klamboe op bed. Achja, het went. Wat reet is weer een goed vullen diner met zoals altijd een zeer pittig (optioneel) sausje om waar mogelijk nog iets meer te zweten. De maaltijden zijn erg gezellig met de groep Duitsers waar ik nu al een paar dagen mee optrek. Morgen is hun laatste dag, waar ik nog twee dagen langer heb. Jammer maar ook weer fijn om nu wél in een leuke groep terecht te zijn gekomen. Ook vanavond is het weer op tijd naar bed, want morgen wordt het weer vroeg dag.