16 april

Ik word weer om 6.30u wakker, mooie tijd om de klim van de dag te starten. 1100m omhoog over 6km, gemiddelde tijd 3 uur. Ja precies, ik ben ook benieuwd hoe het de Belgen vandaag afgaat als ze gisteren na 3 uur nog niet halverwege waren. Ik voel me iets beter dan gisteren, maar tintelende vingers is een hoogteziekte symptoom dat juist erger is geworden. Vreemd aangezien ik juist de nacht op een acceptabele 2500m heb geslapen. Achja, misschien had ik dat in Nepal ook wel maar door de vrieskou merkte ik dat niet op met mijn winterhanden. De groepen zijn al veel eerder vertrokken (oh wat ben ik blij dat ik mijn eigen tempo kan bepalen) dus ik loopt met slechts enkele klimmers de route. Het is wederom meteen heet in de zon dus het wordt weer afzien vandaag. Gezien de zware inspanning heb ik bewust geen ontbijt genomen maar teer ik op banaan, tomaat en mueslirepen. En water natuurlijk, je belangrijkste wapenarsenaal tegen hitte, inspanning én hoogte. Hoe hoger ik kom, hoe trager ik ga. Klimmen gaat mij altijd goed af (dalen ben ik trager) maar op adem komen zit er niet bij op deze hoogtes. Ik neem daarom extra vaak tijd om 'van het uitzicht te genieten'. Het is bizar om de afstanden naar de top en de oasis te zien. Ik dreig ingehaald te worden door een gezin met kleine kinderen, maar godzijdank redden de kids mijn eer door een 'breakdown' te hebben. Na veel pauzes en volledige verkrampte spieren bereik ik de top waar ik alle medeklimmers ook weer tegenkom. Hallelujah wat een prestatie!

Terwijl twee vriendelijke Spaanse klimmers uitgebreid yoga stretches doen hier besluit ik de twee kilometer naar het dorp nog uit te lopen en dan in mijn planning te zien of ik de overspannen spieren ook nog wat aandacht kan geven. Aangekomen bij mijn eerdere hotel heb ik eindelijk WiFi en zoek en boek ik mijn alternatieve plan richting Cusco. Ik ga op zoek naar een restaurant dat wél open is om 12.30u en belandt bij een schimmig hokje waar ik zonder keus wéér het Menu de Peru voorgeschoteld krijg: kip met rijst en aardappelen. Ik eet me helemaal vol, wetende dat dit brunch is en waarschijnlijk mijn enige warme maal van de dag. In het hotel mag ik nog gratis douchen van de eigenaar en zo kan ik me even opfrissen en mijn bagage over de backpacks herverdelen voor de lange busreizen. Ik bedank de toffe hoteleigenaar (hij heeft ook een opvallende coole look met zijn lange snor en krullende haar) en snel naar het plein waar de bus over 6 minute vertrekt. Ik haal nog snel twee verse broodjes avocado, een flinke waterfles en tomaten en spring snel in de bus. Gelukkig deze keer een plek mét beenruimte en slechts een slapend oud vrouwtje naast me. Deze keer slaap ik niet dus kan ik meer van het uitzicht genieten. Wat mij meteen doet terugkomen op mijn eerdere uitspraak over Alpaca's. In het hooggebergte grazen honderden alpaca's en lama's. Ze bestaan dus echt! Het hoge gebied is erg rotsachtig en we rijden door een hele bergketen slingerend van berg naar berg waardoor ik heel mooi kan zien waar we over 10 minuten zullen rijden. En dan word ik getrakteerd op de prachtig gekleurde hemel van de ondergaande zon. Voor ruim 20 minuten verandert het uitzicht van kleur en lichtspeling. Voor even ben ik me niet bewust van de bus waar ik in zit of de lange rit die ik nog voor de boeg heb. Als het volledig donker is weet de bus mijn aandacht weer te trekken. En wel door een sfeer te creëeren die ik herken van de restaurants hier. Met sfeervolle TL verlichting en in dit geval eentonige muziek bij gebrek aan TV voor voetbal, een B-serie of B-tv show. Twee mannen in het gangpad staan er al een paar uur, en eentje is er maar gaan liggen. De waardering voor mijn zitplaats is inmiddels aardig gestegen, alsmede voor de welvaart die ik ken van thuis.

Prachtig op tijd komen we in Arequipa aan. Dat betekent dat ik nog ruim een half uur heb voor de volgende bus. Dus ik neem nog een kaasbroodje en thee mee voor in de bus en ga mijn tas inchecken. Er staat een flinke rij dus de tijd begint te dringen. Na de tas checkin is het zoeken waar ik naar de bus kan. Bij elke uitgang naar de bussen word ik in het Spaans verwezen naar, tja waarnaar eigenlijk? Uiteindelijk kom ik erachter dat ik nog een belastingticket moet kopen, en daarna word ik geholpen naar de juiste 'gate'. Ook daar staat een rij maar het is 20u dus ik loop er even voorbij en spreek de gatekeeper aan. De man bekijkt mijn ticket en zegtin gebrekkig Engels "nee je bus is er nog niet, kom over 10 minuten terug. Een kaasbroodje en een thee later kom ik terug en zegt de man koeltjes "nee de bus van 20u is al weg, dit is de bus van 20.45u". Punt. Ik wist al dat die bus volgeboekt is en de laatste van de avond. Dus ik snel naar de verkoopbalie, wordt niet eerder geholpen en krijg daarna met moeite iemand te pakken die mijn probleem serieus neemt en in het Engels mij te word staat. In alle rust en vooral op onderzoek wat er gebeurde bij de gatekeeper in plaats van een oplossing vinden terwijl de 20.45 bus ook al snel vertrekt. Conclusie: mijn tas met mijn naamlabel zit wél op de bus van 20u, er is geen optie voor de 20.45u bus en je krijgt geen geld terug. Ik snel terug naar het andere busstation waar ik om 20.44u aankom. De eerste beste verkoper die Cusco roept ga ik op in, koop een buskaartje en gelukkig vertrekt die pas om 21.00u. Sterker nog, ietsje later want deze wilt wel even wachten op passagiers die geboekt hebben maar nog niet aanwezig zijn. In de warme en muffige verdieping heb ik een comfortabele stoel waar geen stoel naast zit. Het eerste uur moet ik wel even door de huilende baby en televisie van de buren aan de andere kant van het gangpad heen (het geluid van de film is gekoppeld aan de speaker boven mijn stoel...) maar dan kan ik eindelijk lekker gaan slapen.

17 april

Ik word wakker van de zon die door de gordijnen heenbranst. Ja, ook deze keer heb ik zowaar wat geslapen in de bus. Maar man, wat is dit voor een onmenselijk hete muffe cabine geworden. Geen ventilatie en de verwarming staat vol aan. Ik ga maar een tijdje op de gang bij de wc staan om af te koelen en te ademen. Gelukkig arriveren we snel in Cusco. Ik loop naar het station van de andere maatschappij en haal mijn tas op. Gelukkig gaat dit allemaal heel eenvoudig. Met een 10 minuten taxirit sta ik bij mijn volgende hotel. Ik gooi mijn spullen op bed, trek wat comfortabels aan, maak dankbaar gebruik van douche en WiFi en ga die middag de stad in. Ik kom langs een binnenmarkt waar maar een paar eettentjes open zijn. Maar eentje springt er met aanbod en drukte bovenuit, de green falafel. Eindelijk een keer geen vlees met aardappelen! Na lang wachten in de gezellige foodhal word ik getrakteerd op een enorme durum gevuld met falafelburger en verse groenten. Heeeeerlijk! En laat ik hier nu vaker langskomen de komende dagen...

Als ik verder Cusco inloop ervaar ik een hele fijne sfeer. De hele stad zit vol met prachtige gebouwen, met muren vanuit de inca tijd en verder veel Spaanse invloeden. De nauwe steegjes zijn gevuld met verschillende eet-en souvenir tentjes en zeker de eetgelegenheden zien er vaak prachtig uit van de binnen. Sommigen hebben een binnentuin of uitzicht op de enorme stad in de bergen, anderen zijn ingericht alsof het een katholieke kerk of inca tempel is. Ook van buiten ziet het er goed verzorgd uit. Er rijden weinig auto's op deze paas zondag en zeker op de enorm smalle straatjes is dat een verademing. Op het grote plein geniet ik even van de warme zon. Ik zie de mogelijkheid om een stadstour te voet te doen met een gids die het leuk weet te brengen. We komen langs de Inca gemaakt van enorme stenen. Zulke tientonners is al bijzonder om mee te bouwen, maar wat het nog spectaculairder maakt is dat de stenen perfect op elkaar passen en er geen specie tussen ligt. En nee dit zijn geen vierkante stenen, het zijn stenen met meerdere hoeken in unieke vormen. Zo zijn er stenen met 12 tot 13 hoeken, en zijn er hele dierfiguren in de muur gebouwd op basis van een combinatie van stenen. Heel tof. De rest van de tour laat nog wat leuke straatjes en uitzichten zien met een tussenstop bij een muzikant die allerlei instrumenten maakt en die ook demonstreert. Met name de gitaar met 16 snaren is indrukwekkend en geeft meteen een adembenemend vol geluid. Na de tour eet ik een quinoa burger en ga ik terug naar mijn hotel. De burger vulde nog niet echt dus op de hoek van de straat bestel ik in een van de tientallen kiprestaurants een soep. Dat was iets te optimistisch. Want dit is een kom met een liter bouillon met daarin bijna een hele kip, inclusief een door haar gelegd ei in gekookte vorm en een flinke aardappel. En dan vergeet ik bijna de bak noedels. Die krijg ik dus niet helemaal op. Ja ik herken mezelf niet terug hier in de bergen. Met mijn buikje rond kan ik deze lange dag afsluiten, en hopen dat ik mij morgen echt goed genoeg voel om activiteiten te gaan boeken!

18 april

Ik ontbijt in het hotel met een klassiek brood-jam-boter en banaan menu. Oh en coca thee. Schijnt ook goed te zijn voor omgaan aan de hoogte. Ik raak ik gesprek met een aardige vrouw uit Costa Rica die goed Engels kan. Ze laat me een hapje proeven van haar zoete citroen. Echt heel vreemd om een pure citroensmaak te proeven maar dan totaal niet zuur. Superlekker!

Vandaag ga ik op zoek naar een pinautomaat, Machu Picchu trek en wat er nog meer te doen is. Dat eerste is al een uitdaging, sommigen zijn gesloten, anderen geven geen geld en weer andere vragen veel extra kosten. Gelukkig vind ik er een die zonder extra kosten alle flappen geeft die ik de komende dagen nodig heb. Vandaag en morgen zijn er protesten in de stad vanwege de inflatie. Er is geen verkeer mogelijk in en uit de stad en er rijden helemaal geen auto's in de stad vandaag. Want die zijn de vorige keer blijkbaar flink aangepakt door de protesterende meute. Ter acclimatisatie ga ik de komende twee dagen toch niks bijzonders doen dus de extra rust in de stad biedt mij juist een extra fijne sfeer hier. De Salkantay trek naar Machu Picchu is zo geregeld voor overmorgen, de eerste dag dat het ook weer kan. De regenboogberg kan ik naar fluiten want daar zijn verschillende gemeenten het niet met elkaar eens. Dus hebben de omliggende gemeenten de toegang tot de berg geblokkeerd. Ja de westerse en vooral Spaanse invloeden maken dit land prima ontwikkeld maar dit klinkt weer heerlijk primitief. Nouja heerlijk is het niet want één van de meest bijzondere plekken op aarde wordt mij zo even door de neus geboord... Gelukkig zijn er nog een 'paar' andere dingen die ik kan bezoeken. Waaronder een tweede regenboogberg, die altijd iets minder populair is geweest maar nu dus ook zoveel toeristen trekt. De Amazone/jungle blijkt ook iets lastiger dan gehoopt want directe vluchten zijn pas in juni weer mogelijk (ik wil het niet eens weten). Een busrit in een gewoon busje van 9 uur op afgelegen wegen klinkt om meerdere redenenen niet ideaal. Ik zal moeten kiezen. Langere tijd in de Amazone of naar het zeer aangeraden Huaraz berggebied. Laat me daar nog eens over slapen. Onderweg terug naar mijn hotel kom ik de Amerikanen tegen die ik in Arequipa sprak. Zij zitten in dezelfde buurt als ik en we nemen samen lunch bij de Green falafel. Daarna ga ik nog een quad tour naar allerlei rotssculpturen boeken voor morgen. Vanwege de stakingen ben ik de enige en moeten we 7u vertrekken om de wegblokkades voor te zijn. Een privé tour, al is het iets duurder daardoor, is wel cool maar zijn voorstel om met een motor opgehaald te worden om makkelijk de blokkades door te kunnen vind ik dan weer geen goed idee. Dus regelt hij een taxi voor me. Het is al laat in de middag en de hoogte blijft veel energie vragen. Twee uurtjes op de hotelkamer zijn dan ook zo voorbij. Al append regel ik dat de Amerikanen ook mee kunnen morgen. Daarna ga ik snel nog de stad in voor een soep, het liefst deze keer zonder kip erin, en kom zowaar nog een Green falafel tegen. Een klein eettentje met een pizzaoven erin en het ruikt heerlijk. De bediening wordt gedaan door een ventje van een jaar of 5 die totaal geen Engels spreekt. Volgens mij wil hij ondertussen wel naar bed dus hij vertelt iedereen dat er geen plaats is, neemt geen bestellingen aan en haalt desnoods de menukaarten van tafel. Zijn moeder die boven in de keuken staat gaat echter nog wel even door dus ook mijn groentensoep komt uiteindelijk op tafel. Zo gaat de avond ook snel voorbij en lig ik niet veel later alweer in bed.

19 april

7 uur sta ik buiten te wachten op de taxi, die nog 25 minuten nodig heeft om daadwerkelijk te arriveren. We pikken de Amerikanen op en rijden door typische buitenwijken waar veel leven op straat is naar de rand van de stad. Daar staan de quads voor ons klaar en met een kleine instructie kunnen we het slakkengangetje van de gids volgen. Die ondanks eerdere belofte geen woord Engels spreekt. We rijden heel rustig over een gravelweg de berg op. Het achterwiel van de dame voor mij begint ineens te wiebelen en floep valt zo van de as af. Lang leve het slakkengangetje zodat er verder niets aan de hand is, behalve dat zij met de quad van de gids en hem erop samen verder gaat. Hoe hoger we komen hoe mooier het uitzicht op de groene bergen. Waar in de Colca canyon geen groene plant te vinden was, ben ik erg blij met de bomen en planten die hier wat variatie en dimensie in het landschap brengen. We stoppen bij een aquaduct van 200 jaar oud (dus niet heel bijzonder) en gaan daarna naar de sculpturen. Over tegenvallers gesproken, deze horen ook niet tot de geschiedenis van de stad maar we blijken bij een soort moderne toeristische attractie in wording aan te komen. Het lijkt een enorme zelfverheerlijking van de eigenaar, Michael de Titan. Er zit geen lijn in de beelden en sculpturen. Zo zien we willekeurig een enorme poema, het gezicht van Machu Picchu, Griekse stijl beelden van naakte vrouwen, houtsnijwerken in allerlei vormen, en een beeldhouwwerk van een enorme penis. Oké... Na 20 minuten rijden we dezelfde weg terug met de hand op de rem. De taxi brengt ons terug en zo staan we om 10 uur in het centrum van waar we een ontbijt gaan zoeken. De Amerikanen stellen een andere groene hippe tent voor waar ze bananenpannenkoeken met fruit hebben. Erg lekker maar vult voor geen meter. Wel heb ik nog een leuk gesprek met één van hen (de ander is hele tijd aan de telefoon). We lopen terug naar onze buurt en spreken af om vanmiddag naar de ruïne boven op de berg te lopen. Ik kan op mijn kamer mijn warme outfit inwisselen voor iets luchtigers en het ontbijt / lunch aanvullen. Wat later dan gepland lopen we weer door de stad naar de ruïne. Onderweg komen we langs het bakkertje waar ik de quad tour had geboekt en we nemen nog wat lekkers voor onderweg. Na een flinke klim omhoog komen we aan bij een groot plateau met nog veel meer muren volgens Inca de bouwstijl. Uiteraard wordt ook hier entree gevraagd en als je eenmaal de klim hebt gehad dan betaal je die ook nog wel. We maken een ommetje over een vredig grasland dat net gemaaid is dus het ruikt heerlijk. Als we bij de enorme muur aankomen van meer dan honderd meter lang, zien we ook de enorme groep toeristen. Twee lokale jongens vragen ons of ze met ons mogen optrekken om hun Engels te verbeteren, ze willen namelijk gids worden. Een win-win want op deze manier krijgen wij iets meer duiding bij het bouwwerk. Het was een plaats om samen te komen en te feesten, dus volgens mij vergelijkbaar met de piramides in Nasca. Ook hier zijn dieren in de muren verwerkt en zijn er rotsblokken van 10 meter hoog en 5 meter breed verwerkt. Het blijft indrukwekkend om te zien dat ze dit allemaal boven op de berg hebben gebouwd met perfecte afwerking en aandacht voor symboliek. Schijnbaar kun je van bovenaf namelijk zien dat Cusco het lichaam van een puma is en deze plaats op de berg het hoofd. De plaats heet trouwens Saqsaywaman, wat de Amerikaanse maar al te leuk vindt als dit naar haar wordt uitgesproken. We bedanken onze gidsen in opleiding en lopen nog even naar een Christusbeeld even verderop wat in alles doet denken aan Rio de Janeiro. Nog even genieten van het uitzicht op de stad en bergen voordat we weer afdalen. Hier nemen we dan weer afscheid van elkaar. Morgen gaan zij naar een stadje verderop waar één van hen tijdelijk gaat wonen. Ik ga mij opmaken voor de Salkantay trek. Ik neem een douche, trek weer warme kleding aan, eet nog wat en loop naar de stad waar mijn gids mij instrueert over de komende dagen en wat mee te nemen. Op de weg terug neem ik nog een kleine pizza als avondmaal. Als ik mijn spullen heb ingepakt ga ik naar bed en zet mijn wekker om 3.45u. Morgen gaat het dan echt gebeuren en ben ik vijf dagen in de bergen aan het trekken om uiteindelijk Machu Picchu te bereiken.