Dag 11 - Op naar de hoofdstad

De warme ochtend helpt ons om de dag goed te gebruiken. Nadat we alle gelekte straciatellakwark uit de koeltas hebben schoongemaakt lopen we een rondje over de muur en de binnenplaats van het kasteel. Het kasteel heeft weinig aanvallen hoeven weerstaan waardoor het er nog heel goed uitziet. We slaan het binnenbezoek deze keer over en gaan terug naar de auto. Na een rondje door het stadje gaan we op weg naar de echte hoofstad van Estland. Op de veerboot nemen we ons Gamma boodschappenmandje mee om op het bovendek te lunchen wat voor veel vreemde blikken zorgt. Op het vasteland rijden we naar de watervallen die de Nederlandse man ons aanraadde. Alleen al voor de verkoeling is het fijn om even dicht bij het vallende water te zijn. En de brede waterval weet dat in ruime maten te bieden. Na deze verfrissing rijden we door naar Tallinn. We vinden een studio op loopafstand van het centrum. Belangrijkste is dat het een privé parkeerplek heeft wat ons €5 per uur parkeergeld bespaart. Bij afwezigheid van een keuken pakken we ons gasstel weer om Amerikaanse pannenkoeken te bakken in de voortuin. Met volle buiken lopen we die avond naar het oude stadscentrum. Een prachtige hoge stadsmuur uit de middeleeuwen met veel torens omheint het oude stadje. De smalle middeleeuwse straatjes afgewisseld met grote kerken en statige gebouwen geven een Zuid Europees gevoel, alsof we in Italië of Kroatië rondlopen. De gebouwen zijn sfeervol verlicht en er is ook een deel op een heuvel gebouwd waardoor zowel van beneden als boven het mooie uitzichten geeft. Na een uurtje of twee de mooie stad verkennen brengt de route ons terug naar een koel en reeds gedekt bedje.

Dag 12 - Het begin van het eind

We hebben het gehaald. 4000 kilometer gereden om uiteindelijk de hoofdstad van Estland aan te doen. En dat ondanks alle reisbeperkingen. Inmiddels zijn we ook 11 dagen verder, wat betekent dat we weer onze reis richting huis moeten inzetten. En moeten zien of we dezelfde landen ook weer op de terugreis binnenkomen. Deze dag vult zich dan ook met veel kilometers. Het binnenland van Estland is wat glooiende dan de platte kust, maar spectaculairder dan West Duitsland wordt het niet. We rijden dicht langs de Russische grens maar de weg hiernaartoe is ook hier ver van tevoren al versperd. De enige problemen die we ondervinden bij het passeren van de Letse grens is het slechtere asfalt. Om bij onze beoogde slaapplek te komen moeten we ook nog eens een heel stuk onverhard rijden. Hoewel alle Letten inclusief een zware vrachtwagen met 80 over deze wegen scheuren vinden wij 20km/u al oncomfortabel genoeg. De slaapplek is vanouds. Afgelegen aan een meertje met en zelf gesprokkeld kampvuur en een maanloze sterrenhemel. Heerlijk om toch nog even te genieten van het prachtige buitenleven voordat ik mijn tent in duik.

Dag 13 - Vaarwel Baltische Staten

Ook vandaag is het inpakken en kilometers vreten. Gelukkig zijn de wegen verhard en omdat we niet de gebruikelijke hoofdweg kiezen maar de oostelijke route laveert het asfalt door afgelegen groene akkers en natuur. Persoonlijk hoogtepunt van de middag is tijdens onze lunchstop naast een dorpsweg met een flitskast. Op de flitsfoto van twee ambulances die met spoed voorbij komen staan ook drie poserende toeristen. Snel daarna treden we Litouwen weer binnen en met de vaart er lekker in rijden we het eind van de middag ook de laatste Baltische Staat weer uit. De landen waar we oorspronkelijk naartoe wilden, maar één dag voor vertrek de grenzen sloten voor Nederlanders. Maar de grenzen bleken niet letterlijk gesloten en onze roadtrip stond daardoor letterlijk en figuurlijk in het teken van grenzen verleggen. Of de grens opzoeken. Ach ja. Zodra we Polen binnenrijden zoeken we een verlaten dorpje waar we voor de kerk onze bivak opslaan en daarmee het inwoneraantal tijdelijk verdubbelen. Met een eenvoudige maar heerlijke maaltijd en een dobbelspel sluiten wij de dag tevreden af.

Dag 14 - Polen Polen en nog eens Polen

Niet gedacht dat we vier dagen in de auto moesten zitten om weer thuis te komen. En dat we een hele dag op de Poolse snelweg zouden zitten. We lunchen in de schaduw van een vrachtwagen op een snelwegstop en brengen de dag in de auto door zonder radioontvangst. Dankzij een draagbaar speakertje en redelijke internet ontvangst hebben we toch wat radio. Tussen de Duitse grens en Warschau hebben we aardig wat regen, toevallig op hetzelfde stuk als op de heenweg. Het doet ons wederom beseffen hoe het weer ons ontzettend heeft geholpen om te wildkamperen én van het buitenleven te genieten. Bij het naderen van de Duitse grens klaart het op en dat biedt ons de gelegenheid om voor de laatste keer deze trip te wildkamperen. Aan een zwemvijver vinden we een parkeerplaats waar we voor de laatste keer ons avondmaal in de buitenlucht bereiden. De aanwezige afspoel douche biedt een heerlijke verfrissing na al die uren in de auto en ik zie zowaar een dun maantje aan de heldere lucht verschijnen. Die avond is het nog één keer dobbelen, nog een potje kaarten en ik besluit daarna nog één keer naar het water te lopen om de sterren te bekijken. Want zelfs hier aan de Duitse grens zijn de vele sterren glashelder te zien. En tot mijn eigen ongeloof kan ik die maan die ik eerder nog zag nu nergens vinden. Wel twee vallende sterren. Alsof er in twee weken niets veranderd is. Ik ben niet de enige die geniet van de rustige heldere avond. Een vleermuisje fladdert boven het meer en kust het water in zijn zoektocht naar eten. Wat een heerlijk moment om de laatste avond mee af te sluiten.

Dag 15 - Nu is het dan echt voorbij

De nacht was onrustig. Van slechthorende hangjongeren naar dikke regendruppels, ik hoorde allerlei geluiden die ik nog niet eerder hoorde. Vroeg in de ochtend word ik wakker in een koude tent en kom niet meer in slaap. Vroeger dan normaal beginnen we ons laatste ochtendritueel en stappen we in de auto. Nu dan echt met bestemming thuis.

Terugkijkend naar de roadtrip hebben we weer veel gezien en geleerd over de Baltische Staten. Voor alle landen geldt: fietsers komen ook op de snelweg, je ziet veel elanden bordjes maar geen elanden, begraafplaatsen zijn in de open bossen, er rijden veel oude en nieuwe dikke auto's want je betaalt geen wegenbelasting en er zijn een hoop zandwegen waar je vervolgens vol gas overheen knalt met die dikke bak.

Litouwen wordt bewoond door meer ooievaars dan mensen, die paar mensen en hun huizen ogen typisch Oostblok. Letland is het meest nietszeggende land... Owja en de hoofdstad is Riga, de meest veelzeggende stad van de drie Staten. En dan heb je Estland. Het land waar zowel de mensen als de huizen Scandinavisch ogen. En die gelijkenis met dat gekke Finse taaltje maakt dat beeld compleet. Het land straalt veel meer welvaart uit en de prijzen zijn er ook naar.

Het landschap van de drie landen kenmerkt zich door veel plat - én platteland, dennenbossen en zachte zandstranden. De bedragen zijn in euro's maar de prijzen gelukkig nog niet. Wildkamperen kan er heel goed, zowel aan de kust als aan de vele meren in het binnenland. Naar de maan kun je lang zoeken, maar liever kijk je naar de prachtige sterrenhemel. En als je geluk hebt, wordt het tekort aan maanlicht gecompenseerd door een overvloed aan zonlicht. En dankzij dat prachtige weer kunnen wij ons gelukkig prijzen met een heerlijke roadtrip om op terug te kijken. En natuurlijk dankzij een geweldige vriendschap waardoor we dit jaar wederom die roadtrip zijn aangegaan. Dat je wekenlang op elkaars lip zit en beseft dat je er mag zijn, ook al ben je wat onhandig, ongeduldig, onuitstaanbaar of ruik je niet meer zo fris. Vrienden laten je van jouw beste kant zien, ook al is dat soms je stoutste kant. Die vriendschap zorgt ervoor dat je samen van elke dag een beleving maakt. En dan nog een speciale vermelding voor onze vierde reisgenoot waar we de hele reis op konden bouwen. Waar we 6150km met zijn drieën voorin konden zitten en beleven wat de roadtrip ons had te bieden. De auto die perfect past bij wat de Baltische Staten ons te bieden had. Geen pareltje voor de ogen, geen genot om je in te bevinden maar wel een hele bijzondere beleving. In een zomer vol reisbeperkingen, waar de vakantieplannen een maand voor vertrek zijn besproken en de auto een week voor vertrek is gekocht. Niemand van ons had toen gedacht dat wij deze zomer een onvergetelijke roadtrip zouden beleven. En dat we ondanks al het Corona gedoe de vrijheid zouden voelen om overal naar toe te gaan waar wij naartoe willen, overal te bivakkeren waar wij graag ons kamp wilden opslaan en van de multipla en de wereld ons thuis te maken. Dat is vrijheid en op deze manier beleef je die vrijheid meer dan ooit. Dat gevoel houd ik nog even vast. En als het dreigt weg te ebben... Dan zoek ik dat bevrijdende gevoel weer op in een nieuw avontuur.