Vandaag staat een dag met veel kilometers op het programma. De lange maar mooie route naar Wanaka en ik ga ook even op en neer naar Jackson Bay. Wanneer ik na een half uurtje door Fox Glacier rijd, zie ik een bekende duim boven de weg hangen. Positief verrast komen Nathan en ik elkaar weer tegen. En natuurlijk neem ik hem weer mee. Dat betekent dat na 10 minuten samen lachen slaapt Nathan terwijl ik met een lekker muziekje op kilometers langs de kust afleg. Rond de middag komen we in Haast aan. Hier maak ik de omweg naar Jackson Bay dus splitsen onze wegen weer. We besluiten samen te lunchen en een potje pool te spelen om nog even langer samen te lachen. Samen met een andere lifter gaat Nathan op zoek naar een taxi richting Wanaka, terwijl ik een prachtige route langs de kust afleg. Het ene moment rijd ik in een Afrikaans ogend bos met boomtakken als een dak boven de weg, het volgende moment rijdt ik langs de vlakke zeekust wat zorgt voor een mooie weerspiegeling van de zon. De weg meandert met flauwe bochten door het landschap en kent, nog meer dan normaal, de voor mij inmiddels bekende single lane bruggen. In Jacksons Bay geniet ik even van de ruige kustlijn en een korte wandeling door de bossen. Al snel rijd ik dezelfde weg weer terug naar Haast om vervolgens ook naar Wanaka te gaan. Ook deze weg is geweldig, met hoge bergen en regenwouden waar je ook kijkt. Ik beperk de route tot vijf keer stoppen voor foto's en uitzichtpunten en dat is weinig. Genieten doe ik gelukkig ook al rijdend volop. Aan het eind van de middag kom ik in Wanaka aan. Ik vind een campsite (met zelf inchecken en een simpel toilet als enige faciliteit mag het geen camping heten) langs de rivier waarin ik een alternatief vind voor een douche. Langs het water in de zon maak ik een lekker maaltje klaar en geniet ik van de avond terwijl ik mijn verslag bijwerk.

De volgende dag ga ik voor de hike naar Roy's Peak. Het Engelse stel en Nathan hadden deze ook op lijst dus dan zal hij wel mooi zijn. Ik verwacht Nathan nog wel tegen te komen aangezien ook hij vandaag de klim gaat doen. De hike is ontzettend stijl en daagt me vanaf stap 1 uit. Binnen een kwartier is mijn auto nog maar een stipje ver beneden me. Het is een slopende klim naar de top waar je constant tegenop ziet. Het al mooie uitzicht achter mij wordt met elke haarspeldbocht mooier. Ik passeert veel oauzerende hikers en voor het eerst gebruik ik mijn hiking stokken ook voor de weg naar boven. Tussen de schapen door bereik ik na 2,5 uur de top. Hier heb je een geweldig 360 graden uitzicht over voornamelijk hoge bergen. Maar de mooiste kant blijft toch dat meer met de fjorden daarachter, welke ik steeds in beeld heb gehad. Na flink afgekoeld en doorgewaaid te zijn ga ik in een rustig tempo weer de stijl weg naar beneden. Na een uur dalen kom ik zowaar Nathan tegen met de meid waar hij gisteren mee is gaan hiken. Ik kom als geroepen voor ze want ze zijn door hun water heen waar ik nog een voorraadje kan missen. Na een kort gesprek vervolgen we onze wegen. Nathan en ik gaan hierna beide naar Queenstown maar mogelijk ben ik eerder weg. Maar door een trage afdaling om mijn knieën te sparen en doordat ik bij de auto nog even wat ben gaan Googlen over Queenstown appt Nathan mij al dat hij over een half uur beneden is. Ik spreek af op hem te wachten, waarna ik hen beide naar het hostel breng en van daaruit met Nathan naar Queenstown rijd. We nemen eerst een avondmaaltje op een plein vol food trucks, afsluitend met een ijsje. Dit is zowaar voor ons beide de eerste keer dat we 'buiten de deur' eten! Ook de route naar Queenstown is prachtig langs een groot blauw meer en tussen en door de enorme bergen. Nathan komt niet aan slapen toe met alle stops, hoewel hij op de bochtige bergwegen wel zou willen dat hij een oogje dicht kon doen. We arriveren in de avond in Queenstown. Ik zet Nathan af bij zijn hostel en net buiten het plaatsje vind ik een rustige camping met prachtig uitzicht op de bergen. Morgen doen we samen een rustig dagje. We hebben afgesproken overmorgen met het Engelse stel op tijd de hike naar Ben Lomond te doen een heftige zeggen ze.

De volgende ochtend neem ik mijn tijd en pik Nathan op in het centrum. We rijden de mooie route langs het meer naar Glenorchy. In Glenorchy zien we prachtige besneeuwde bergen. De korte wandelingen die hier zijn lopen door een enorm woud maar bieden helaas onvoldoende uitzicht op deze bergen. Het is inderdaad een rustig dagje samen, waarbij we uiteraard wel weer veel lol hebben. 's Middags rijden we terug naar Queenstown waar we een beetje over de boulevard struinen, weer verkoeling zoeken bij de ijscokar en een heerlijke burger als avondeten hebben. Nathan wil graag naar het spookhuis met echte acteurs. We moeten al hossend, of als zombies achter elkaar, door de pikdonkere kamers heen waar vooral de schrikeffecten ons moetrn bangmaken. Na een niet al te wilde wandeltocht door het spookhuis, beëindigen we de duffe dag. Hij naar zijn hostel en ik terug naar mijn camping waar ik de bus van Simon en Steph ook al spot. Het is al laat dus ik ga maar gauw slapen.

Voor het eerst sinds tijden word ik wakker van de wekker. Vlug een stevig ontbijtje klaarmaken en naar binnen proppen. Te laat, halverwege mijn ontbijt herkennen Simon en Steph mij, of eigenlijk mijn unieke skibox-Honda, en we rijden achter elkaar naar de stad om een goede parkeerplek te zoeken. Ondertussen eet ik mijn ontbijt nog verder op, niet makkelijk met een bakje muesli. Parkeren blijkt wederom een crime, waardoor we aan de andere kant van het dorp uitkomen. Nathan is ondertussen al op de verzamelplek, gezien zijn hostel om de hoek van de parkeerplek is. Als wij op de plek aankomen is er geen spoor van Nathan te bekennen. We hebben hem terug geappt maar gezien hij geen internet of simkaart heeft kunnen we niet met hem communiceren. Na een half uur besluiten we met de gondellift het eerte uur van de route te skippen. Beetje valsspelen maar Simon en Steph hebben een druk schema en wellicht kunnen we Nathan zo inhalen als hij is gaan wandelen. Het is een fijne hike die redelijk stijl loopt maar ons wel speels door het mooie gebergte loodst. Het weer is uiteraard flink zonnig dus de vergezichten zijn geweldig. Het blauwe meer, de witte bergen, de ruige stijle rotsachtige bergen in de verte...

Als we bijna bij de top zijn kom ik voor de vierde keer Nathan tegen deze reis. Hij is net op de terugweg en had zich flink gehaast in de veronderstelling dat wij al waren vertrokken. We spreken af na de hike samen nog een drankje te doen. Tien minuten later bereiken we de top. De klim bleek veel minder zwaar en lang dan verwacht. Onder het genot van zelfgesmeerde boterhammen genieten we van het uitzicht rondom.

De weg terug gaat niet sneller dan omhoog. Zo heb ik genoeg tijd om Simon en Steph wat beter te leren kennen. Beneden gekomen gaan we naar de befaamde bakker van het dorp voor ijs, milkshake en koffie. Dit is dan toch écht afscheid, nadat zeker Nathan en ik al vier keer eerder afscheid hebben genomen of het onze laatste was. Maar nu is het dan echt zover. Vier dagen vol toevallige en bewuste ontmoetingen, maar vooral de enorme gezellige tijd samen. Een eventuele volgende lifter zal ongetwijfeld niet dezelfde indruk kunnen achterlaten. Met het afscheid van de de drie hikers neem ik ook afscheid van Queenstown. Ik rijd door richting Milford Sounds. Net voorbij Te Anau eindigt mijn dag op een simpele campground aan een kiezelstrand. Nog even afkoelen in het meer en dan gaan de gordijnen van de camper weer dicht.