And off I go! Na weken terug de vlucht geboekt te hebben maar verder niets voor te bereiden mag ik dan eindelijk naar de andere kant van de wereld. 18.500km van hier, 12 uur tijdverschil en 2 seizoenen verschil. Klinkt spannend maar ook daar spreken ze Engels en kennen ze regenachtige zomers. Dus eigenlijk alsof je een XL vlucht naar Engeland boekt.

Schiphol begint spannend met gedoe over een visum voor China. Nee die hoef ik niet, maar toch wil de baliemedewerkster heel Schiphol daar even voor raadplegen. En inderdaad, ik hoef geen visum. Snel afscheid nemen van mijn privé taxichauffeur en haar kleine hulpje en op naar het vliegtuig!

Door de commotie over een visum hoef ik niet meer lang te wachten en voor ik het weet ben ik in Moskou. De enorme rij kan ik ontlopen door ongeduldig te kijken als er een grondstewardes langsloopt. Ze wenkt mij en een klein groepje aan het einde van de rij om haar te volgen. Zo kom ik bij een balie uit zonder rij. Ook hier blijkt het visum mij een gezellig praatje op te leveren. Gelukkig gaat alles goed en mag ik door naar Beijing. En guess what... Ook hier ben ik een speciaal geval. En daar hebben ze een speciale balie voor... Waar bij uitzondering geen rij staat! Bij de uitgang staat een man met naam op zijn bordje klaar om me naar de Chinese muur te brengen. Engels spreekt hij nauwelijks dus het is een stille rit. Als ik naar buiten kijk waan ik me in Rusland: uitgestrekt, dor, veel beton en vervallen gebouwen. Zelfs om een boomgaard of vervallen gebouw zit een groot hek met prikkeldraad. Alleen de typische chinese 'poorten' naar de pauperwijken verraden dat ik in China ben. En de souvenir winkels aan de voet van de Chinese muur. Lekker om even de berg omhoog te klimmen na zo'n lange zit. Boven aangekomen zie ik de hoge muur waar ik voor ben gekomen. De muur op zichzelf is niet zo spectaculair; niet meer dan een hoop stenen zoals wij in Europa van de kastelen en forten kennen. Maar het idee dat deze muur duizenden kilometers lang is maakt het wel een indrukwekkend nalatenschap van de vroegere dynastieën. Ik ga als een van de weinigen niet met de kabelbaan omhoog en kom op een ander stuk van de muur uit dan andere toeristen. Daardoor heb ik mijn eigen stukje muur om van te genieten. Als ik op een uitkijktoren klim heb ik een mooi picknick moment met bananenbrood en uitzicht op het gebergte om me heen. Ik zie nu ook al die uitkijktorens daar bovenop liggen en besef me nu nog meer dat er geen einde komt aan deze muur. Dat maakt het inderdaad een wereldwonder. Ik loop richting de stroom voornamelijk Chinese toeristen en ga er van uit dat die ook voor de muur komen. Maar ze gaan liever met mij op de foto. Ik ben benieuwd als welke beroemdheid ik in de fotoboeken wordt geplaatst...

Na een heerlijke wandeling op de historie van China wordt het tijd om van deze vliegveld transfer geen nieuwe eindbestemming te maken. Op basis van de tijd lijkt het krap maar ook nu ontspring ik de langerijendans. Nog één vlucht te gaan naar mijn bestemming, hoewel deze 11 uur duurt. De lat wordt deze keer wel hoog gelegd om te slapen in een vliegtuig. De vlucht is niet volgeboekt waardoor ik een nieuwe plek kan innemen bij het raam. De stoel naast me vrij en daarnaast een schattig Chinees meisje die haar voetenruimte hooguit kan gebruiken om het eten dat ze niet lust te deponeren. Ik neem een slaappilletje, zoek een 'comfortabele' houding over twee stoelen zonder mijn buurmeisje het gangpad op te schoppen en ben in een uur al weg. Als ik weer wakker word merk ik dat ik echt weg ben geweest dus mission accomplished! Ik kijk op de klok en inderdaad, bijna 30 minuten knock-out! Nog maar 10 uur te gaan... Even doorbijten dan maar met een filmpje en dan begint het echte avontuur!