Dag 5 - Litouwen vanuit de auto

Dankzij een lekker warm dekentje is de nacht een stuk aangenamer verlopen. Net als in Warschau weet de groenvoorziening weer vroegdag onze achtertuin te bezoeken. Als ik mijn tent openrits zie ik een oude man uit het water lopen. Ik volg zijn voorbeeld, trek een zwembroek aan en loop het water in tot ik lekker opwarm in het ochtendzonnetje. Wesley komt al snel de camper uit om even op te frissen. Terwijl nieuwsgierige visjes aan mijn tenen snuffelen zien we een Litouws stel op leeftijd aan komen rijden om ook even een duik te doen. De vrouw praat volop tegen ons, ondanks dat ze merkt dat wij er niets van verstaan. Als we allemaal opgefrist zijn stappen we in de auto richting de dichtstbijzijnde garage. Daar zien we een auto met een wit kartonnen Nederlands kenteken geparkeerd staan. De jongen die aardig Engels spreekt blijkt regelmatig schadewagens uit Nederland te importeren. Ons geluk dat hij daardoor Engels kan én ons graag uit de brand helpt. Terwijl hij olie en een filter gaat halen ontbijten wij op de stoeprand. Als de auto op de brug staat zien wij voor het eerst de onderkant van onze verse aanwinst. We ontdekken meteen dat we tóch een reservewiel bij ons hebben. Dat verandert niet veel aan de situatie, zonder een sleutel om deze te kunnen verwisselen. Na de olie wordt de koelvloeistof nog even bijgevuld en kunnen we onze watervoorraad aanvullen. Na het afrekenen van een verwaarloos bedrag vervolgen we onze weg naar de kust. De radio ontvangst is matig evenals de muzikaliteit van het aanbod. Met drie man voorin en genoeg te zien en bespreken vliegen de kilometers voorbij. We arriveren bij de veerboot die ons naar de Koerse Schoorwal brengt. Het halve eiland is een trekpleister voor toeristen. Voornamelijk Litouwers maar dat kan ook vanwege de Corona situatie zijn. We rijden door een bosrijk gebied tussen de duinen van de Baltische zee en het binnenlandse meer richting de Russische grens van Kaliningrad. Dicht bij de grens ligt Nida, het grootste dorpje op dit eiland. Hier spotten we onze eerste mede Multipla van onze trip. Nee je ziet deze auto nauwelijks rijden. Het bizarre is dat het hier óók om Nederlanders gaat. Een volk dapper genoeg om de Multipla te rijden. We rijden naar de enige camping op het eiland en hebben geluk dat er nog net een plekje vrij is voor ons. Als de receptionist ziet dat ik uit Nederland kom vraagt hij of wij niet in quarantaine moeten. Ik lach en vertel hem dat er geen spannende maatregelen zijn. Hij vindt het maar moeilijk te geloven en zal wel blij zijn dat ik toch een mondkapje draag (zoals in alle bezochte landen verplicht is). We besluiten de grote tent op te zetten om daar met zijn allen in te slapen vannacht. Niet alleen de multipla maar nu ook de tent zorgt voor veel bekijks. De enorme tent beslaat het halve trekkersveld en de tenten achter ons staan opeens in de schaduw. Die avond bedenken we wat ideeën voor onze Multipla en de mogelijkheid deze te verhuren na onze eigen trip. Als het donker is duiken we de slaapcabines in om verder te dromen van auto's.

Dag 6 - Zon zee en zand

Deze ochtend kunnen we onszelf weer trakteren op een heerlijk warme douche. Als we alles weer hebben ingepakt rijden we naar een uitkijkpunt waar we zowel de zee als het meer kunnen zien. Beneden bij het meer aangekomen blijkt er niet veel bijzonders meer te zien. We besluiten over het strand te lopen tot we een ander pad terug naar boven vinden. Het zand is ongekende zacht waardoor het erg prettig voelt aan de blote voeten. Ik zie een ruggengraat van visgraatjes en wijs de heren hierop. Maar al snel blijkt dit niet zo bijzonder te zijn. Het hele strand ligt bezaaid met dode vissen, net aangespoeld tot ver vergaan. De wandeltocht wordt langer dan verwacht doordat alle duinopgangen zijn versperd. Het zachte maar mulle zand brengt ons naar de grens met Rusland, waar een eenvoudig hekje ons vertelt dat we niet eerder mogen. Het marineschip verderop in het water maakt meer indruk om ons aan de Litouwse kant te houden. Gelukkig loopt er een duinpad langs de grens terug naar het uitkijkpunt. In de volle zon strompelen wij de duinen af en maken de frisse douchebeurt van vanmorgen ongedaan. Terug bij de auto verkennen we Niga nog even en lopen naar de weinig spannende vuurtoren alvorens we koers zetten richting Letland. Na twee uur passeren we de onbewaakte grens en kunnen we een nieuw avontuur starten. Het eerste plaatsje wat we aandoen staat in pijnlijk contrast met Niga. De troosteloze buurten worden gesierd door verval en de buitenwijken bestaan uit grote betonnen Sovjet gebouwen met verroeste hekken er omheen. We rijden naar de kust waar een enorme batterij verdedigingsbeton door een landverschuiving in zee gebrokkeld is. De pracht van de Baltische kust wordt hier overschaduwd door de gruwelen van het verleden. Aan de rand van het strand bereiden we ons avondmaal. We mogen genieten van een prachtige zonsondergang aan zee. Terwijl de zon vertrekt doen de vele muggen hun intrede. Zonder muggengaas in de camper is onze conclusie al snel dat dit niet onze slaapplek wordt. We rijden naar een parkeerplaats verderop waar een verlaten bunkercomplex tussen de bomen verscholen ligt. We verkennen het spookachtige gebouw in de schemering en komen tot de conclusie dat de muggen hier niet graag komen. Toch zoeken we zelf ook naar een meer sfeervolle plek om wakker te worden. Die vinden we aan een doodlopend zandpad bij het strand iets verderop. We genieten nog even van het oneindige uitzicht op de rustig golvende zee. De maan is nog niet zichtbaar waardoor de vele sterren hun kans zien zich weer in volle glorie tentoon te stellen. Na één vallende ster besluit ik toch voor mijn warme slaapzak te kiezen.